Engelse Springer Spaniels zijn niet zo bekend in België, alhoewel het een heel aantrekkelijk hondenras is met veel aanhangers in Engeland en Noorwegen. Ik heb in augustus 2012 een Engelse Springer Spaniel pup gekocht, Bonnie. Ze is sinds deze zomer zes jaar bij mij, en ik kan vol overtuiging zeggen dat Bonnie voor mij de ideale hond is. Mensen die eraan denken om een hond te nemen kunnen met dit veelzijdige ras alle kanten uit, op voorwaarde dat ze zelf ook bereid zijn voldoende tijd aan deze energieke honden te besteden. Hoe ik bij de Engelse Springer Spaniel ben uitgekomen? Wel, heel toevallig eigenlijk.
Ik had vroeger altijd wel een hond gehad (bastaard, dwergpoedel, Cocker Spaniel, Briard), maar geen tijd meer sinds 2000 door te veel werk, te veel kinderen (vier ondertussen, nu tussen 25 en 14 jaar oud) en te weinig animo. Maar zie, de kinderen werden groot, het werk ging vanzelf en er kwam weer tijd voor een hond, alias hobby. De kinderen waren ook enthousiast om weer een hond te nemen en beloofden elke dag te gaan wandelen, alle ongelukjes op te kuisen en mee naar de hondenschool te gaan. Elke moeder weet echter dat dit loze beloften zijn, maar ik gebruikte deze argumenten om ook mijn man Hans over de streep te trekken. Nu was alleen de vraag nog : welk ras zouden we kiezen?
Ik had vroeger altijd wel een hond gehad (bastaard, dwergpoedel, Cocker Spaniel, Briard), maar geen tijd meer sinds 2000 door te veel werk, te veel kinderen (vier ondertussen, nu tussen 25 en 14 jaar oud) en te weinig animo. Maar zie, de kinderen werden groot, het werk ging vanzelf en er kwam weer tijd voor een hond, alias hobby. De kinderen waren ook enthousiast om weer een hond te nemen en beloofden elke dag te gaan wandelen, alle ongelukjes op te kuisen en mee naar de hondenschool te gaan. Elke moeder weet echter dat dit loze beloften zijn, maar ik gebruikte deze argumenten om ook mijn man Hans over de streep te trekken. Nu was alleen de vraag nog : welk ras zouden we kiezen?
|
|
"You need a gun dog", zei een vriendin me als antwoord op de vraag welk soort hond het best bij ons paste. Ik kocht een boek over hondenrassen, en besloot dat een Golden Retriever wel iets voor ons zou zijn. Ik begon een digitale zoektocht naar een Golden Retriever pup, liefst een teef, die 8 weken zou zijn in september 2012, zodat Wannes, onze zoon, die ook graag een hond wilde, ervoor kon zorgen tijdens zijn vakantie. Ik vond echter nergens een nestje dat 8 weken was aan het einde van de zomer. Begin augustus 2012 ging ik voor mijn werk op reis, en ontmoette op hotel mijn collega Wenche uit Noorwegen. We ontbeten samen en ik vertelde haar over mijn plannen om een Golden Retriever pup te kopen. Ik wist dat ze een fervente jager was en zelf ook jachthonden fokte. Ze vertelde me onmiddellijk dat de Engelse Springer Spaniel een veel betere keuze was : 'And I have just bred a litter and happen to have a female puppy available which will be 8 weeks old at the end of august!'
Interessant ! Ik ging op zoek naar meer uitleg over deze jachthond.
Op Wikipedia vind je de volgende beschrijving :
Engelse springerspaniël
De Engelse springerspaniël is een hondenras dat afkomstig is uit Engeland. Deze spaniël is sterk verwant met de Welshe springerspaniël. Het is een jachthond die het wild uit de dekking jaagt. Na het schot apporteert het dier het zojuist geschoten wild. Het ras wordt ook gebruikt als gezelschapshond. Het dier heeft verschillende foklijnen die behoorlijk van elkaar losstaan. De ene lijn is geschikt voor de jacht maar zal niet snel op een hondententoonstelling worden aangetroffen, de andere lijn komt wel op de tentoonstelling maar is niet echt geschikt voor de jacht. Het ras is erkend sinds 1902. Een volwassen dier is ongeveer 51 centimeter hoog.
Karakter
Het is doorgaans een zeer vriendelijke hond, die goed luistert.[1] Dit ras staat bekend als heel actief.
Dit was niet zo veel informatie. In een hondenboek vond ik ook nog : " Blaft weinig". Dat was voor mij alvast een pluspunt. Over het actieve karakter van de hond had ik nog wat twijfels. Mijn sportieve aard situeert zich in een ver verleden en ik ben echt geen jogger. Fietsen met de hond was misschien een mogelijkheid, en lange wandelingen konden natuurlijk ook. En de hond kon mijn sportieve aard misschien wat doen herleven : een win-winsituatie dus!
Ik wist uit ervaring dat honden ook veel haar verliezen, en geregeld vuile poten hadden. Vaak stond er in mijn hondenboek bij een bepaald ras : "Niet geschikt voor de pietluttige huisvrouw". Nu beschouwde ik mezelf niet als een pietluttige huisvrouw, maar ik informeerde toch maar even bij Wenche of een Springer Spaniel in een kennel buiten gehouden kon worden. "No", zei ze resoluut. "They have a very soft and silky coat : they need to live in the house with you. "
Okay, dat wist ik dan ook al weer. En wat dan als ik heel de dag ging werken- zou het dan niet beter zijn dat ze buiten zat en wat afleiding had? "No, she will wait for you until you return".
Ik opperde nog een ander nadeel : onze Cocker Sofie had vaak oorontstekingen, dat zou bij die Springer Spaniel met haar lange oren toch ook wel een probleem zijn? " Her ears smell like honey", zei Wenche met een uitgestreken gezicht en mijn laatste tegenargumenten gingen op in rook. Een laatste topeigenschap van de Springer haalde me over de streep. Wenche zei : " They have a will to please, they learn very fast, like Border Collies. "
Een Springer Spaniel zou het dus worden. Ik sprak af met Wenche dat ik de pup de laatste week van augustus zou komen ophalen.
Interessant ! Ik ging op zoek naar meer uitleg over deze jachthond.
Op Wikipedia vind je de volgende beschrijving :
Engelse springerspaniël
De Engelse springerspaniël is een hondenras dat afkomstig is uit Engeland. Deze spaniël is sterk verwant met de Welshe springerspaniël. Het is een jachthond die het wild uit de dekking jaagt. Na het schot apporteert het dier het zojuist geschoten wild. Het ras wordt ook gebruikt als gezelschapshond. Het dier heeft verschillende foklijnen die behoorlijk van elkaar losstaan. De ene lijn is geschikt voor de jacht maar zal niet snel op een hondententoonstelling worden aangetroffen, de andere lijn komt wel op de tentoonstelling maar is niet echt geschikt voor de jacht. Het ras is erkend sinds 1902. Een volwassen dier is ongeveer 51 centimeter hoog.
Karakter
Het is doorgaans een zeer vriendelijke hond, die goed luistert.[1] Dit ras staat bekend als heel actief.
Dit was niet zo veel informatie. In een hondenboek vond ik ook nog : " Blaft weinig". Dat was voor mij alvast een pluspunt. Over het actieve karakter van de hond had ik nog wat twijfels. Mijn sportieve aard situeert zich in een ver verleden en ik ben echt geen jogger. Fietsen met de hond was misschien een mogelijkheid, en lange wandelingen konden natuurlijk ook. En de hond kon mijn sportieve aard misschien wat doen herleven : een win-winsituatie dus!
Ik wist uit ervaring dat honden ook veel haar verliezen, en geregeld vuile poten hadden. Vaak stond er in mijn hondenboek bij een bepaald ras : "Niet geschikt voor de pietluttige huisvrouw". Nu beschouwde ik mezelf niet als een pietluttige huisvrouw, maar ik informeerde toch maar even bij Wenche of een Springer Spaniel in een kennel buiten gehouden kon worden. "No", zei ze resoluut. "They have a very soft and silky coat : they need to live in the house with you. "
Okay, dat wist ik dan ook al weer. En wat dan als ik heel de dag ging werken- zou het dan niet beter zijn dat ze buiten zat en wat afleiding had? "No, she will wait for you until you return".
Ik opperde nog een ander nadeel : onze Cocker Sofie had vaak oorontstekingen, dat zou bij die Springer Spaniel met haar lange oren toch ook wel een probleem zijn? " Her ears smell like honey", zei Wenche met een uitgestreken gezicht en mijn laatste tegenargumenten gingen op in rook. Een laatste topeigenschap van de Springer haalde me over de streep. Wenche zei : " They have a will to please, they learn very fast, like Border Collies. "
Een Springer Spaniel zou het dus worden. Ik sprak af met Wenche dat ik de pup de laatste week van augustus zou komen ophalen.
|
|
Voor geïnteresseerden toch nog even deze foto als waarschuwing. Met een Springer gaan wandelen is niet zoals wandelen met een gewone hond. Je kan niet met een Springer aan de lijn wandelen gedurende een kwartiertje (wat al moeilijk is want ze trekken voortdurend) en denken dat hij voldoende bewogen heeft : hij moet los kunnen lopen, en zijn jachtinstinct uitleven tijdens de wandeling. Voor een koppel met een dubbele voltijdse job buitenhuis is een Springer niet geschikt. En volgens het boekje behoort hij tot de rassen die minimum twee uur activiteit per dag nodig hebben. En ook nog een correcte beschrijving van de uiterlijke kenmerken van de Springer.
